Letzte Nacht hat Griechenland in spektakulären und unerwarteten Szenen ein klares OXI (NEIN) zu den harten Maßnahmen der kreditgebenden Länder zum Ausdruck gebracht. Unsere Korrespondentin Marianella Kloka erzählt uns ihre Eindrücke einer erstaunlichen Nacht und was dies für die Menschen in Europa bedeutet. Die griechische Fassung folgt auf die deutsche)

Letzter Teil: Ich weiß nicht was vor uns liegt, aber ich werde nicht zurückgehen!

Ich dachte immer Orange sei die Farbe der Hoffnung. Aber heute habe ich ein unglaubliches Bild in einer Fernsehsendung gesehen und ich weiß wirklich nicht wie ich reagieren soll. Zum ersten Mal zeigt Griechenland bei einem Wahlergebnis nur eine Farbe: das ganze Land ist in Orange „gekleidet“. Niemand kann das Ergebnis NEIN zu dem von den EU- Institutionen gestellten Ultimatum vom 25. Juni in Frage stellen, auch wenn die Prozentzahlen je nach Provinz sehr variieren.

Die NEIN Stimmen machen 61% aus und die JA nur 20%. Die Wahlbeteiligung lag bei rund 60% (nur 40% waren nötig) und das bei einem ökonomischen Thema.

Ich habe im Internet etwas über die orange Farbe nachgelesen. In der Farbtherapie ist es die Farbe der Inspiration, der Balance, des Ausdrucks und der Veränderung. Orange vertreibt Depressionen und öffnet die Tür zu neuen Erfahrungen.

Griechenland hat einen sehr großen Schritt gemacht, aber der Kampf ist kein griechischer Kampf. Ich war sehr dankbar, wie viele hier, für die Demonstrationen, die es überall in Europa gab. Jetzt ist die Zeit gekommen ein, wie ich glaube von Alters her, wohl bekanntes Spiel zu spielen: es ist Zeit für einen Staffellauf.

Wir müssen noch drei weitere Spieler finden, um an den Start zu gehen. Die Rede von Martin Schulz*, die er nach dem #Greferendum gehalten hat, bedarf einer Antwort. Die Spitzen Europas (außer die Griechen, wie er sagte) stimmen den vorgeschlagenen Maßnahmen zu. Was ist mit ihren Leuten? Stimmen ihre Leute zu? Was wird passieren, wenn die  Leute in Europa auf ihre eigene Art anfangen zu zeigen, dass sie ein anderes Europa wollen und dass sie nicht einverstanden sind?

Kettenreaktion: 

„Es ist schwer sich angesichts dieses Ergebnisse eine Diskussionen um ein neues Programm  vorzustellen. Tsipras hat die letzten Brücken, für einen Kompromiss zwischen Griechenland und Europa eingerissen“, sagte der sozialdemokratische stellvertretende Kanzler Deutschlands Sigmar Gabriel. Mit diesem Kommentar hat er uns sprachlos gemacht… „Die Kommission“, sagte Präsident Juncker, „wird sich heute Nacht mit den Spitzen der weiteren 18 Mitgliedsstaaten der Eurozone versammeln.“

* Der Video mit der Ansprache ist auf der Webseite des Europäischen Parlamentes nicht mehr verfügbar, alternativer Link hier: Martin Schulz: The situation in Greece following the Referendum

Übersetzung aus dem Englischen von Marita Simon

Teil 1: Auf dem Weg zum #GReferendum
Teil 2: Auf dem Weg zum #Greferendum: Die Augen der Welt sind auf uns gerichtet
Teil 3: Auf dem Weg zum #Greferendum: Wörter fliegen wie die Schwerter
Teil 4: Auf dem Weg zum #GReferendum: Zurück in die Zukunft
Teil 5: Auf dem Weg zum #Greferendum: Lächeln durch das “Schlüsselloch” des Universums

Οδεύοντας προς το δημοψήφισμα

Μέρος τελευταίο: Μπροστά τι έρχεται δεν ξέρω, μα πίσω δεν γυρνώ!

Πάντα θεωρούσα το πορτοκαλί χρώμα της ελπίδας. Σήμερα, αντικρίζοντας την πρωτοφανή εικόνα στην τηλεόραση μιας φίλης, έμεινα εμβρόνητη μη ξέροντας πώς να αντιδράσω. Για πρώτη φορά σε αποτέλεσμα κάλπης όλη η Ελλάδα είχε ένα χρώμα, όλη η Ελλάδα ντύθηκε πορτοκαλί. Το ΟΧΙ στο τελεσίγραφο των Θεσμών της 25^ης Ιουνίου είναι αδιαμφισβήτητο, ανεξάρτητα με το ποσοστό ανά νομό. Φαίνεται να ξεπερνά το 61% των ψηφοφόρων, να υπερισχύει με 20% του ΝΑΙ και όλο αυτό σε ένα ποσοστό 60% του εκλογικού σώματος που προσήλθε να ψηφίσει (θυμίζω ότι για την εγκυρότητα του δημοψηφίσματος έπρεπε να προσέλθει τουλάχιστον το 40% του εκλογικού σώματος). Ας μην αναφέρουμε ότι το θέμα αφορούσε οικονομία. Διαβάζω ακόμα για το πορτοκαλί σε website χρωματοθεραπείας: είναι το χρώμα της έμπνευσης, της ισορροπίας, της έκφρασης, της μετάλλαξης. Το πορτοκαλί διώχνει την κατάθλιψη και ανοίγει τη διάθεση για νέες εμπειρίες. Η Ελλάδα έκανε ένα πολύ μεγάλο βήμα. Όμως αυτή δεν είναι η μάχη της Ελλάδας. Χάρηκα πολύ, όπως όπως οι περισσότεροι και οι περισσότερες εδώ, για τις κινητοποιήσεις που έγιναν σε όλη την Ευρώπη. Τώρα χρειάζεται να παίξουμε ένα αγώνισμα γνωστό από τους αρχαίους χρόνους άρα με πολλές και σημαντικές εγγραφές στη συλλογική μας συνείδηση, τη σκυταλοδρομία. Χρειάζεται να βρεθούν τουλάχιστον οι επόμενοι 3 παίχτες γι’ αυτό. Το σημερινό διάγγελμα του Μάρτιν Σούλτς*, αμέσως μετά τα αποτελέσματα του δημοψηφίσματος, χρειάζεται μια απάντηση. Οι ηγέτες (πλην της Ελλάδας όπως είπε) συμφωνούν με τα προτεινόμενα μέτρα από τους Θεσμούς. Οι λαοί τους συμφωνούν όμως; Και τι γίνεται αν οι λαοί δείξουν με ένα δικό τους τρόπο ότι επιθυμούν μιαν άλλη Ευρώπη και ότι δεν συμφωνούν;

 Αντιδράσεις αλυσιδωτές:

Ο Αντώνης Σαμαράς, πρώην πρωθυπουργός της χώρας, παραιτήθηκε αμέσως μετά το δημοψήφισμα, από την ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας. «Είναι δύσκολο να φανταστούμε συνομιλίες για ένα νέο πρόγραμμα μετά από αυτό το αποτέλεσμα, ο Τσίπρας γκρέμισε και τις τελευταίες γέφυρες πάνω στις οποίες θα μπορούσε να κτιστεί ένας συμβιβασμός με την Ευρώπη», είπε ο σοσιαλδημοκράτης αντικακγελάριος Ζίγκμαρ Γκάμπριελ και μας άφησε άφωνους εδώ στην Ελλάδα… Η Κομισιόν ανακοίνωσε ότι ο Πρόεδρος Γιουνκέρ διασκέπτεται σήμερα το βράδυ και αύριο με τους δημοκρατικά εκλεγμένους ηγέτες των άλλων 18 μελών της ευρωζώνης. Ο κόσμος είναι ξανά σήμερα στους δρόμους γιορτάζοντας. Ο Τσίπρας τον οδήγησε στο πρώτο δημοψήφισμα μετά από 41 χρόνια, με διακυβέρνηση μόνο 6 μηνών. Διαβάζω σε αυτοσχέδιο πλακάτ: «Μπροστά τι έρχεται δεν ξέρω, μα πίσω δεν γυρνώ!».